جشن سده، جشن گرامیداشت پیدایش آتش و به‌کار گرفتن این عنصر سودمند به دست ایرانیان و آغاز تمدن در جهان است. «سده» که در دهم‌ِ بهمن‌ماه برپا می‌شود، یکی از کهن‌ترین جشن های ایران‌زمین، به شمار می‌رود.
این جشن که از ظهر روز دهم بهمن ماه شروع شده و تا غروب ادامه می یابد و آداب و رسوم و نحوه برگزاری مخصوص به خود را دارد.از گذشته یکی از مهم ترین آیین های جشن سده زرتشتیان برپایی آتش بوده است، بدین خاطر هر یک از مردم از روز قبل جشن به تهیه هیزم می پرداختند .
در هنگام غروب روز دهم بهمن ماه موبدان زرتشتی و جوانان با لباس هایی سراسر سفید و مشعل هایی در دست اطراف مخروطی بزرگ از هیزم حضور یافته و همانطور که در یک دست مشعل و دست دیگر، در دست موبد می باشد سه دور به اطراف آن می چرخند و با زمزمه اوستا به نیایش می پردازند، سپس موبد بزرگ با مشعل و دیگران با شعله هایی که در دست دارند شروع به آتش زدن هیزم ها می کنند و هنگامی که آتش برافروخته شود، مردم گرد آن می آیند و جشن می گیرند. در این مراسم شُعَرا شعرهایی را می خوانند و اجرای موسیقی، پرده خوانی، شاهنامه خوانی و نقالی نیز از دیگر برنامه های این مراسم است. در جشن سده، بسیاری از مردم فارغ از هر دین و مذهب و جنسیتی حضور می یابند و با اجرای سرود ها و ترانه ها آرزوی پیروزی نور بر ظلمت و رفتن سرما را می کنند.
در نهایت با کم شدن زبانه های آتش برخی از مردم به رقص و پایکوبی در اطراف آتش می پردازند.