در تقویم زرتشتی هر ماه دقیقا دارای 30 روز است و هـر روز نیز نام ویـژه خود را دارد، به ترتیب زیر:

نخستین روز هر ماه ، اورمزد نام دارد به معنی اهورامزدا؛ چون هر کار و هر چیزی را باید با نام خداوند آغاز کرد بنابراین زرتـشتیان نخـستین روز ماه را با نـام خداوند آغاز می کنند؛

ـ دومین روز ماه ،  وَهمن نام دارد به معنی منش نیک و نام یکی از امشاسپندان  است.

ـ سومین روز ماه ،  اردیبهشت است به معنی بهترین راستی و نام یکی از امشاسپندان است.

ـ چهارمین روز ماه ،  شهریور است به معنی بهترین شهریاری و نام یکی از امشاسپندان است.

ـ پنجمین روز ماه ، سِپَندارمَزد یا اسفند نام دارد به معنی فروتنی و نام یکی از امشاسپندان  است.

ـ ششمین روز ماه ، خورداد نام دارد به معنی رسائی و کمال و نیز نام یکی از امشاسپندان است.

ـ هفتمین روز ماه ، اَمُرداد نام دارد به معنی بی مرگی و جاودانگی که نام آخرین امشاسپند نیز می باشد.در باره این واژه توجه کنید کـه بیشتر به غلط مرداد تلفظ می شود که نـادرست است و باید امرداد خوانده شود.

 

  ـ هشتمین روز ماه ،  دی به آذر است  و دی به معنی آفریدگاراست.

ـ نهمین روز، آذر است به معنی آتش.

ـ دهمین روز، آبان نام دارد به معنی آب, به طور کلی مظاهر طبیعی سودمند نزد ایرانیان بسیار ارجمند است بنابراین برخی روزهای ماه به نام مظاهر طبیعی نهاده شده است.

ـ نام یازدهمین روز،  خور (خیر) است که به معنای خورشید و  باز نام یکی از مظاهر طبیعی و مقدس است.

ـ دوازدهمین روز ماه،  ماه نام دارد. ماه نیز که شباهنگام در آسمان می درخشد نزد ایرانیان مقدس است؛

 ـ نام روز سیزدهم،  تیر است که نام ستاره ای است در آسمان که در ادبیات کهن آن را مظهر بارندگی می دانند.

 

ـ چهاردهمین روز هر ماه گوش نام دارد و نام ایزدی است که نگهبان چهارپایان است.

ـ نام روز پانزدهم،  دی به مهر است که دی به معنای آفریدگاراست.

ـ روز شانزدهم هر ماه ، مهر است که هم محبت ومهربانی معنی می دهد و هم ایزد نگهبان عهد و پیمان است.

ـ هفدهمین روز ماه ، سروش است به معنی فرمانبرداری

ـ رَشن نام هجدهمین روز است که به معنی عدالت و دادگری است؛

ـ نوزدهمین روز ماه ، فروردین است که شکل تغییر یافته واژه فَرَوَهَر است به معنای نیروی پیشرو؛

ـ نام بیستمین روز ماه ، وِرَهرام است به معنای پیروزی.

ـ بیست و یکمین روز هر ماه ، رام است به معنای رامش و شادمانی؛

ـ نام بیست و دوم هر ماه ، باد است.چنانچه ذکر شد زرتشتیان به پدیده ها و مظاهر طبیعی مانند ـ خورشید ,ماه,آسمان,باد و …احترام زیادی می نهند؛

ـ بیست و سومین روز هر ماه ، دی به دین است که دی به معنای آفریدگاراست.

ـ بیست و چهارمین روز هر ماه ، دین است به معنای وجدان که امروزه به معنی کیش و مذهب به کار می رود.

ـ روز بیست و پنجمین ،اَرد است به معنای ثروت و توانگری و دارایی.

ـ نام بیست و ششمین روز ماه ، اَشتاد است به معنای راستی.

ـ نام بیست و هفتمین روز ، آسمان است که باز جلوه ای از ارزش مظاهر طبیعی نزد ایرانیان است؛

ـ نام روز بیست و هشتم ، زامیاد است به معنی زمین که باز به عنوان یکی از مظاهر طبیعی و آفریده خداوند نزد ایرانیان مقدس است و آن را بر روی روز بیست و هشتم ماه نهادند؛

ـ نام روز بیست و نهم  ،  مانترسپند (مانتره سپند) است به معنای گفتار نیک و سپندینه و سخن فزونی بخش؛

ـ و اما نام روز سی ام ماه ، اَنارام است که یعنی فروغ و روشنایی بی ‌پایان

* چهار روز در اين گاه‌شماری به نام‌های وَهمن، ماه، گوش و رام را زرتشتيان به باور سنتی خود از خوردن گوشت و خوراكی هايی كه در آن گوشت وجود دارد، پرهيز می كنند زرتشتيان در هر ماه و در روزهای ياد شده كه نَبُر  (Nabor)  نام دارد، خوراكی هایی را كه از گوشت پرندگان و چهارپایان باشد (که با سر بریدن و کشتار با خون ریزی همراه است) را استفاده نمی کنند.

*  با در نظر گرفتن 12 ماه سی روزه، نامگذاری 360 روز از سال انجام شده است و برای آنکه گاه شمار زرتشتی با سال 365 روزه خورشیدی هماهنگ باشد،  پنج روز پايان سال را زرتشتيان  با نام های برگرفته از نام بخش‌های پنج گانه سرودهای اشوزرتشت (گات‌ها) نامگذاری نموده اند که به ترتيب عبارتند از: اَهنَود، اُشتَوَد، سپَنتَمَد، وُهوخشتر، و وَهيشتُوايش كه به اين روزهای آخر سال روزهای پنجه بزرگ (پنجی) یا گاتابیو نيز مي‌گويند.

*با توجه به آنکه سال خورشیدی حدود یک چهارم روز بیش از 365 روز است، در سال هایی که کبیسه است (پس از هر چهار سال) زرتشتیان روز ديگری را به نام اَوَرداد ( به معنای روز افزوده شده) به پایان سال می افزایند. 

 

error: Content is protected !!