واژه ای که اشوزرتشت در اوستا (گاتاها) برای خدای یگانه به کار برده اهورامزدا است. در آغاز بیشتر نیایشها این عبارت به چشم می خورد: « خَشنوترَه اَهورَهه مَزدا» یعنی به خشنودی اهورامزدا.
در گاتاها گاهی اهورامزدا جدا از هم بکار رفته است؛ مثلاً در یسنای ۲۸ بند اول، مزدا آمده است. در بند هشتم همین یسنا ابتدا اهورا و پس از چندین کلمه فاصله، مزدا آمده است. در یسنا ۲۸ بند اول اشوزرتشت می گوید: « ای مزدا ! بهنگام نیایش با دستهای بر افراشته برای همه آفرینش سپند مینو خواستار رامش و پناه و شادمانیم».
کلمه اهورامزدا از دو بخش تشکیل شده است: اهورا به معنی هستی بخش و مزدا خود از دو واژه مز به معنی بزرگ و دا به معنی دانا و دانش است. پس واژه مزدا نیز به معنی دانش بزرگ است. در نتیجه واژه اهورامزدا به معنی دانای بزرگ هستی بخش است.
اهورامزدا خالق و داور همه ی چیزهای مادی و مینوی است. همچنین در یسنای ۴۴ آمده است که او خالق همه چیز است و همه چیز به او وابسته است. او همه چیز را می داند چراکه او «مزدا» است. اشوزرتشت خدایش را می بیند و کلمات او را می شنود. او از خدا می خواهد تا با او سخن بگوید.
از نظراشوزرتشت تنها اهورامزدا شایسته پرستش است. همچنین در (یسنا ۳۳، بند ۲) می فرماید: «کسی که به ضد دروغپرست با زبان و اندیشه و دست ستیزگی کند، خوشنودی مزدا اهورا را به جای آورد.» زرتشت عظمت را مختص اهورامزدا می داند و او را آفریننده یکتا و خداوند توانا می داند.