برابر یک روش کهن و پذیرفته شده باستانی ، هر فرد باید پس از درک و شنا خت دین به طور رسمی پیروی خود را از آن دین طی مراسمی اعلام نماید که در هر دین این مراسم ،ویژه و خاص اند. در دین زرتشتی پذیرش دین آزاد است و هر که از مادر زاده می شود زرتشتی زاده بوده تا زمانی که به سن تکامل عقلی ( طبق سنت بین ۷ تا ۱۵ سالگی) برسد و بخواهد که به انتخاب خویش دینی را برگزیند.
خانواده های زرتشتی باید فرزندان خود را چه پسر وچه دختر با آموزه های دین زرتشتی آشنا سازند و این آزادی انتخاب را به او بدهند تا برگزیند که می خواهد پیرو دین نیاکان خود باشد و یا خیر. برای آن کسی که دین زرتشتی را برگزیده است جشنی به نام سدره پوشی برگزار می شود (در میان پارسیان هند با نام نوجوت شناخته می شود)، که جشن پذیرفتن دین زرتشتی و وارد شدن به جامعه دینی نامیده می شود. این جشن بازمانده ای از رسوم کهن باستانی است که در آن هر فرد باید پس از درک و شنا خت دین به طور رسمی پیروی خود را از آن دین طی مراسمی اعلام نماید که در هر دین این مراسم ،ویژه و خاص اند. نام این جشن را سدره پوشی نهاده اند چرا که سدره و کشتی که نماد برونی دینی زرتشتی است در این جشن برای اولین بار بر آن کس که دین را پذیرفته پوشانده می شود.
سدره چیست؟
سدره، پیراهنی بی یقه و بی آستین (= با آستین بسیار کوتاه روی شانه) از پارچه‌ی نازک و سفید رنگ است و در زیر همه لباس های دیگر و چسبیده به تن پوشیده می شود؛ سدره به معنای تن پوش نیک اندیشی است و پیراهنی ساده است که در فرهنگ زرتشتی نشان سادگی و پاکی به شمار می‌رود. از نُه (9) تکه پارچه که به هم دوخته شده تشکیل شده و یک کیسه کوچک پارچه ای در پشت گردن و یکی دیگر در انتهای چاک جلوی سدره در روی سینه دوخته شده است. کیسه پشت نشانه‌ی مسوولیت‌ها و وظیفه‌هایی است که هرکس به عهده دارد و کیسه جلو یادآور آن است که همه‌ی کارهای نیک انسان روی هم انباشته می‌شود و او را به شادی و خوشبختی می‌رساند.
کُشتی چیست؟
کُشتی هم بندی باریک و بلند است که آن را روی سدره و به دور کمر می‌بندند. کُشتی بستن نیز مانند دیگر رسومات دین زرتشت، عملی نمادین است و نشانه‌ی پیوند با خویشتن، دیگر نیکان، طبیعت و اهورامزادا است. این کمربندکه بندی سفید، باریک و بلندی بوده، که از هفتاد و دو نخ پشم سفید گوسفند بافته می‌شده. این کمربند باید به دست بهدینان پارسا بافته‌شود. ۷۲ نخ، به شش رشته قسمت شده و هر رشته دارای ۱۲ نخ است
عدد ۷۲ اشاره‌است به ۷۲ فصل یَسنا که مهمترین قسمت اَوِستا ست. ۱۲ اشاره است به ۱۲ ماه سال و ۶ اشاره است به شش گاهنبار که اعیاد دینی سال باشد.
کُشتی را سه بار به دور کمر می‌بندند که اشاره‌است به سه اصل مزدیسنا که اندیشه ، گفتار و کردار نیک باشد. در دور دومی دو گره در پیش و در دور سومی که آخرین دور است دو گره دیگر در پشت می‌زنند.
سدره‌پوشی چطور برگزار می‌شود؟
زمانی که نوجوان به سن بلوغ رسید و تعلیمات آیین زرتشتی را یاد گرفت، والدینش روزی را برای برگزاری مراسم سدره پوشی تعیین می‌کنند و از بستگان و دوستان خود می‌خواهند در این مراسم شرکت کنند. در این روز سفره‌ی سفید بزرگی را در وسط اتاقی قرار می‌دهند که دور تا دور آن میهمان‌ها می‌نشینند. در چهار گوشه‌ی سفره چهار چراغ یا شمع، روشن می‌کنند. درون سفره نیز با سلیقه‌ی خود یک مجمر آتش، یک ظرف پر از لبان، صندل، چوب عود و سایر گیاهان خوشبو، یک سینی پراز میوه جات خشک که مقداری نقل و شیرینی روی آن پاشیده شده و مقداری گل و سبزه در گلدان و کمی آویشن و برنج مخلوط با سنجد و شیرینی در یک ظرف قرار می‌دهند. بعد از آماده شدن سفره و نشستن مهمان‌ها مراسم اصلی اغاز می‌شود. پسر یا دختری که مراسم سدره‌پوشی برای او برگزار شده است، رو به خورشید در یک طرف سفره و موبد در طرف دیگر سفره و روبه‌روی او می‌نشیند با سرودن اورمزدیشت، مراسم را شروع می‌کند. پس از آن موبد پشت سر نوجوان می‌ایستد و برای او کشتی می‌بندد. در این مرحله نوجوان، آستین‌های موبد را از هر دو طرف در دست می‌گیرد و با او هم پیوند می‌شود. بعد از پایان بستن کشتی، نوجوان روبروی موبد قرار می گیرد و دو کف دست خود را بر هم نهاده و جلوی سینه می گیرد و موبد دو دست خود را روی دست موبد می گذارد و موبد اوستای پیمان دین که همان اقرار به پیروی از دین مزدیسنی است را واژه به واژه خوانده و نوجوان تکرار می کند و پس از آن نوجوان می‌نشیند و موبد نیز به جای قبلی خود برمی‌گردد. در این لحظه موبد در حالی که مقابل نوجوان ایستاده است، اوستای تندرستی را به نام او می‌سراید. در همین حال کم کم آویشن و برنج و شیرینی مخلوط را بر سر او می‌ریزد. مراسم سدره پوشی که پایان یافت، والدین، دوستان و بستگان برای تبریک و دادن هدیه‌ها نزد نوجوان می‌روند و جشن با پذیرایی از میهمانان ادامه پیدا می‌کند.